1. Տնտեսագիտության  էությունը
   Տնտեսագիտությունը տնտեսական համակարգ է, որն ապահովում է մարդկանց և հասարակության պահանջմուքները՝ ստեղծելով անհրաժեշտ բարիքներ։ Այն տնտեսական հարաբերությունների ամբողջություն է, որը ստեղծվում է մարդկանց միջև նյութական բարիքների և ծառայությունների արտադրության, բաղխման, փոխանակման և սպառման ընթացքում։ Տնտեսագիտությունը գիտույուն է որն ուսումնասիրում է սահմանափակ տնտեսական ռեսուրսները մարդկանց անսահմանափակ պահանջմունքների բավարարմանառավել ռացիոնալ եղանակների նտրությունը։
2. Ռեսուրսների բովանդակությունը և դրանց տեսակները
   Տնտեսական ռեսուրսները սովորաբար բաժանում են 4 հիմնական խմբի՝
   
   Բնական ռեսուրսներ– պիտանի այն բոլոր տարրերն են, որոնք կան բնության մեջ՝ տնտեսական և արտադրական ռեսուրսների ձևով։ Բնական ռեսուրսները իրենց հերթին դասակարգվում են անսպառ և սպառվողների, իսկ սպառվողները՝ վերականգնվողների և չվերականգնվողների։
   Նյութական ռեսուրսներ– մարդու ստեղծագործական աշխատանքի արդյունք հանդիսացող բոլոր կարգի արտադրության միջոցներն են, որոնք առկա են կամ նյութաիրային արժեքների, կամ կապիտալի ձևով։
   Աշխատանք կամ մարդկային ռեսուրսներ– այս խմբին է պատկանում տնտեսապես ակտիվ աշխատունակ բնակչությունը։
   Ֆինանսական ռեսուրսներ- սա դրամական միջոցների, ֆինանսական ակտիվների բոլոր տեսակների համակցությունն է, որին տնօրինում է հասարակությունը, և կարող է դրանք տրամադրել արտադրություն կազմակերպելու համար։

Փետրվարն ինձ համար բավական պրոդուկտիվ ամիս էր։ Այս ամսվա ընթաքում ես շատ հետաքրիր ուսումնասիրություններ եմ կատարել կապված կայքերի, UX/UI-ի հետ ։ Իմ բրենդի համար ստեղծել եմ չկրկնվող ինքնություն(identity) և ոճ, ավարտել եմ բրենդի brendbook-ը: Նաև աշխատել եմ տեսական մասի էջերի վրա: Ներքևում հղումով կարող եք տեսնել տեսկան մասի իմ կատարած աշխատանքը։

Հղում

Հունվար ամսին կատարել եմ էսքիզներ Adobe Illustratror ծրագրով Brand book -ի էջերի համար, Canva-ում աշխատել եմ դրա կոնցեպտուալ դիզայնի վրա: Ծրագրավորման դասին կենտրոնացել եմ կայքի ստեղծման հիմնային փուլերի վրա, կատարել դրանցից միքանիսը՝ ստեղծել եմ wordpress կայք իմ օնլայն խանութի համար:

Տեսական մաս- https://drive.google.com/drive/u/0/home

Գործնական մաս-http://localhost/retrowp/

Այս կիսամյակը բավականին հետաքրքիր և ուսուցողական էր: Ծրագրավորում առարկայից սովորել ենք <<Php>> սկրիպտային ծրագրավորման լեզվի կարևորագույն ֆունկցիաները, աշխատել ենք բոլորին հայտնի <<Cookie>> ֆայլերի հետ, մասնակի հավաքել մեր բրենդերի կայքերը: Համակարգչային գրաֆիկա առարկայի դասերին ստեղծել եմ բրենդի լոգո/ լոգոբուք, տրամադրության տախտակ,  ընտրել եմ կայքի գունային գամման՝ առաջնային, երկրորդային գույները, աշխատել եմ բրենդբուքի և տեսական բոլոր նյութերի վրա:

• Սեպտեմբեր ամսվա հաշվետվություն
• Հոկտեմբեր ամսվա հաշվետվություն
• Նոյեմբեր ամսվա հաշվետվություն
  • Տեսական նյութեր

Փոփոխականները Php-ում

Փոփոխականները Php-ում լինում են հետևյալ տիպերի՝

• Թվեր (ամբողջ, տասնորդական)
• Տողեր
• Զանգվածներ
• Բուլյան (true,false)

Տողային փոփոխականի արժեքը գրվում է չակերտների մեջ:

Համարժեքության օպերատոր

=== – Համարժեքության օպերատոր

$x ====$y | x-ը համարժեքա y-ին

Երկու փոփոխականներ կլինեն համարժեք, եթե նույնը լինեն նրանց ինչպես արժեքները այդպես էլ տիպերը:

Պայմանական օպերատոր

Պայմանական օպերատորն ունի հետևյալ տեսքը

if(պայման){

գործողություն (օպերատորների բլոկ);

}

Мартирос Сергеевич Сарьян — основоположник армянской советской живописи, он прошел огромный творческий путь, который озаряла безграничная любовь к Армении. «Армянскую историю, многовековую армянскую поэзию он не просто знал, а на протяжении десятилетий любовно и неустанно изучал, как зрелый, разносторонний ученый-востоковед.

Стиль Сарьяна представляет собой сложный сплав традиционно армянских, русских и французских стилистических концепций. В его формировании большую роль сыграла первую в очередь русская школа живописи, так как Сарьян учился у русских художников Валентина Серова и Константина Коровина.

Творческое наследие Сарьяна-отца впечатляет своим разнообразием. Он автор около 3000 полотен: пейзажей, портретов, натюрмортов. Таковы «Горы. Армения» (1923), «Арагац летом» (1922), «Армения» (1923),

****

Отец и сын Сарьяны — как две вершины библейской горы Арарат. Один — побольше — художник цвета, другой, чуть меньше — художник звука. Отец создавал свою Армению — яркую красочную, манящую всеми оттенками солнечной палитры, ну а сын свою — словно воплотив музыке в то, что стремился выразить Мартирос-художник в цвете. Образно выражаясь, Газарос писал звуковыми красками.

Центральное место в его творчестве занимала симфоническая музыка, именно в ней стало особенно заметно влияние искусства Сарьяна-отца.

В этом направлении он прошел большой путь развития. Первым симфоническим произведением, подчеркивающим общность художественной концепции отца и сына Сарьянов, явились «Симфонические картинки» (1956), где с юмором композитор создает небольшие музыкальные зарисовки, словно воплощающие в звуках яркие образы полотен Мартироса Сарьяна.

Пять зарисовок постепенно раскрывают необычайно радостный солнечный мир, увиденный глазами Газароса Сарьяна: «Вступление», «Рассвет», «Застольная», «Шуточная» и «Финал» создают стройную композицию, в основе которой лежит единый творческий замысел.

Центральное место в творчестве Газароса, бесспорно, принадлежит «Симфонии» 1980 года,сам композитор называл «темой маски» . Этот образ навеян искусством Сарьяна-отца, в чьем творчестве появлялся неоднократно.

***

Прослеживая художественно-стилистические связи между творчеством Мартироса и Газароса Сарьянов, нужно отметить, что их выявление ни в коей мере не должно означать, что творчество одного из них целиком зависит от мировоззрения другого. Связи эти сложнее, чем кажется на первый взгляд.

Творчество Мартироса и Газароса Сарьянов как нельзя точнее характеризуют слова художника В. Гайфеджяна: «Сила искусства не в мелочной повествовательности, а в его художественной правде» . Именно к этой художественной правде стремились в своих произведениях отец и сын.

Фамилия – слово, которое мы привыкли слышать почти каждый день. В переводе с греческого, оно означает «семья». Как правило, фамилия передаётся ребёнку от отца, но таким же образом ребёнку можно дать фамилию матери и даже дедушки с бабушкой.

Но в давние времена фамилий не было, а имена, само собой, повторялись. Тогда возникает вопрос: как понимать, о ком идёт речь в разговоре, или о ком написано в письме? В быту этот вопрос не был проблемой, каждому человеку давали своё прозвище, которое в то время было равносильно фамилии.
Первые относительно официальные фамилии зародились на нашей родине во времена правления Петра I, когда он проводил перепись населения по имени, фамилии и отчеству. Однако тогда не все люди имели фамилии, первыми их получили Князья и знать. В большинстве случаев фамилии происходили от места, в котором они правили. Пример тому князь Мещерский, правивший в Мещере.

Бывало, что крестьяне брали фамилии, опираясь на имена и фамилии помещиков, которым служили или которых лично знали.

Не все крестьяне использовали свои фамилии. Один из известных случаев произошёл во время очередной переписи населения. Тогда крестьяне затруднялись назвать свою фамилию, по этому назвались фамилией известного земляка и его друзей, приезжавших к нему. Это было связано с тем, что кто-то забыл свою фамилию, кто-то её не имел, а кто-то просто хотел её сменить. Это стало причиной увеличения популяции конкретных фамилий.

Среди русских фамилий выделяются самые популярные:

1. Иванов
2. Смирнов
3. Кузнецов
4. Попов
5. Васильев
6. Петров

ПРОИСХОЖДЕНИЕ АРМЯНСКИХ ФАМИЛИЙ

Можно сказать, что до 19 века фамилий в нашем нынешнем понимании не было. Между тем, само слово «азганун» (фамилия) в переводе означает «имя рода» («азг» — род, «анун» — имя). В основном фамилии армян происходят от имени авторитетного родового предка, к имени которого прибавлялись суффиксы, выражающие принадлежность. В древнармянском это был большей частью суффикс «эанц», который затем трансформировался в «енц», а в современном армянском — в фонетическую форму «янц», а затем осталось только «ян». Например, если про кого-то говорили, что он из рода Арама, то для того, чтобы показать принадлежность к этому роду говорили Арамэанц или Араменц. В армянских селах это явление есть и по сей день, то есть на вопрос «чей будешь?» звучит ответ — Давиденц или Ашотенц.

До сих пор на юге Армении в районе Зангезура сохранились в большом количестве фамилии, оканчивающиеся на «енц», «унц», «онц», например, Адонц, Бакунц, Калваренц. По мнению, ученых это диалектные формы образования, которые сохранились в этом районе.
Помимо наиболее распространенной формы образования фамилий от имен, часть армянских фамилий происходит от названий тех или иных профессий. Ремесло, как правило, переходило из поколения в поколение, а название ремесла переходило на имя рода или семьи. Бывало и так, что кто-то из рода или несколько представителей так прославились своим мастерством, что стали знаменитыми ювелирами, каменщиками или пекарями и их потомков нарекли такими же фамилиями Воскерчян («воскерич» — ювелир), Карташян («карташ» — камещик), Экимян («эким» — лекарь), Жамагорцян («жамагорц» — часовчик) и пр.

Во многих западно-армянских фамилиях, многие из которых сегодня носят предстаивтели армянской диаспоры, окончание «эан» заменилось не на «ян», а на — «иан».

Уже в древности и в средние века знатные фамилии обязательно носили фамилии — Мамиконян, обычно представители этого рода были военачальниками, Хорхоруни — телохранителями царя, Гнуни были царскими виночерпиями и пр.

Принадлежность к знатному роду обозначалась суффиксом «уни». Таким образом, фамилии с суффиксом «уни» в древности и в средние века были присущи знатным родам — Аматуни, Багратуни, Рштуни, Арцруни, Хорхоруни и пр.Согласно народной этимологии, окончание «уни» происходит от слова «уненал» — иметь, в данном случае иметь богатство.

Որպես ապրիլ ամվա նախագիծ ընտրել եմ ”Շահմարի առեղծվածը” գրքի ընթերցանությունը: Գիրքը շատ պատահաբար օնլայն գրքերի ընթերցանության կայքում տեսա և միանգամից հետաքրքրություն առաջացրեց: Կարդալիս պարզեցի, որ իմ սիրած՝ դետեկտիվ ժանրով էր գրված, ինչը էլ ավելի մեծ հետաքրքրություն առաջացրեց ինձ մոտ:

Վիպակի գլխավոր հերոսուհի Շահմարը՝ նույն ինքը Մարինե Մելիքյանը, շլացուցիչ գեղեցկության տեր կին էր, ով իր առավելությունից օգտվելով հասնում էր իր նպատակներին: Նրա գերագույն նպատակն էր ագահորեն տիրել քաղաքի բոլոր ընչատերերի ունեցվածքին և ժողովրդի լեզվով ասած <<ջրից չոր դուրս գար>>: Այսպիսով, Շահմարի առաջին զոհը համալսարանի դասախոսն էր, ում նա թողեց ոչնչով և հեռացավ Մոսկվա: Հետո նրա հանցակից Զուլումը, ով չնայած նրան, որ հանցագործ աշխարհում վայելում էր բարձր հեղինակություն և պատվավոր դիրք՝ խենթանում էր Շահմարի համար և իր սիրելիի յուրաքանչյուր քմահաճույք պատրաստ էր իրականացնել: Հաջորդը վիրաբուժ Սուրեն Խախանյանն էր: Հենց Խախանյանի ունեցվածքի թալանը ճակատագրական դարձավ նրա համար: Խորամանկ գեղեցկուհին իրեն ներկայացել էր որպես Արեգա Արամովնա և կարճ ժամանակում հասցրել էր շահել պրոֆեսորի բացարձակ վստահությունն ու սերը: Ավաղ, այս անգամ ամեն ինչ չափազանց բարդ էր: Շահմարը՝ Զուլումի օգնությամբ Խախանյանի տունը թալանելուց հետո ստիպված էր ազատվել հանցագործ սիրեկանից: Նրան համարյա հաջողվել էր, սակայն Զուլումը ապրեց. Զուլումի ողջ մնալը շատ թանկ նստեց Շահմարի վրա: Ոստիկանությունը Զուլումի հանցավոր խմբին հետևելով բացահայտեց <<Շահմարի առեղծված>> կոչվող գործը և ձերբակալեց բոլոր մեղավորներին:

Սաhիկաշարի հղում